Του Δημήτρη Αργυρού
Ε, αφού ζούμε σε μια υπέροχη πόλη με λυμένα τα προβλήματα της, ας τσακωθούμε για την αισθητική. Άλλωστε η αισθητική είναι η ηθική του μέλλοντος, όπως είπε και κάποιος, ενώ ο φασισμός εκτός των άλλων δεν είναι τίποτε άλλο από την αισθητικοποίηση της πολιτικής.
Είτε μιλάμε για την αισθητική του περπατήματος της χήνας, των μαύρων πουκαμίσων, είτε για την straSSαρισμένη ψευδοαφθονία μας, είτε- όπως γράφει και ο φίλος και συναγωνιστής Ιωάννης Παπαδημητρίου στο facebookγια τον Πύρρο της πλατείας.
Ή από την εκδίωξη των Σύριων προσφύγων της πλατείας Συντάγματος κατά απαίτηση του ISIS/SS/κυβέρνησης/ Κικίλια… Για να μην χαλάει την γιορτινή ατμόσφαιρα…Ποια γιορτινή ατμόσφαιρα όμως;
Και αφού τα ’χαμε όλα λυμένα, ας ασχοληθούμε με το χριστουγεννιάτικο δέντρο- που λέει ο λόγος- της πλατείας.
Όπως έγραψα και στο χρονολόγιο μου στο facebook: Αν η αισθητική των Χριστουγέννων είναι η άθλια φωταγωγημένη Σύγκλητος, το μοντέρνο, και όχι μεταμοντέρνο δέντρο της πλατείας είναι σούπερ ουαου.
Κάθε αισθητική κουβαλάει πίσω της ένα νόημα και αυτό την καθορίζει.
Αν το νόημα των Χριστουγέννων είναι η βόλτα, οι αγορές, τα κιτσάτα μεταμοντέρνα στρας, τότε μια σούπερ strassαρισμένη- μα άδεια από ψυχή και καρδιά- πόλη είναι μια χαρά.
Το πρόβλημα με την μοντερνιά της πλατείας που θυμίζει δέντρο είναι που είναι επίσης άδειο νοήματος. Ενώ σε μια άσχημη πλατεία, χάνει κάθε αισθητική πρωτοτυπία που έχει. Απλά χάνεται, βγάζοντας στην επιφάνεια την ασχήμια…
Επιθυμεί να προβληματίσει, μα ο κόσμος επιθυμεί να ξεχάσει και να ξεχαστεί…
Λοιπόν ας ψάξουμε ποιο είναι το νόημα των Χριστουγέννων, ποιο το νόημα που θέλουμε να δώσουμε στην ζωή μας και να είστε σίγουροι πως η φόρμα θα βρει τα καλούπια της για να εκφράσει την ομορφιά…
Όχι καμιά ομορφιά, καμιά αισθητική δεν είναι ουδέτερη.
Δεν ξέρω τι μπορούσε σε αυτή την άθλια ταράτσα του πάρκινγκ που το λένε πλατεία να την ομορφύνει. Ό,τι και να βάλεις, όποια αισθητική οπτική και να ’χεις, ακόμη και την πλέον παραδοσιακή, αυτή των φώτων, των στρας κτλ, θα χάνεται, να μετατρέπεται σε αθλιότητα.
Από αυτή την οπτική το δέντρο όχι μόνο είναι μια χαρά αλλά εκφράζει στην ολότητα του, την διαχωρισμένη πραγματικότητα, που ζούμε.
Τώρα αν με ρωτάτε πια αισθητική προτιμάς;
Ε ας αρχίσουμε με το γκρέμισμα δυο, τριών αθλιοτήτων της πόλης… Με το γκρέμισμα της άθλιας πλατείας, κάποιων άθλιων αγαλμάτων(Πύρρος, Ολυμπιάδα) με το γκρέμισμα του Γκραντ Σαράι…
Όπως θα ξαναπώ κάθε εποχή ανάλογα με το τι έχει να βγάλει θα δημιουργήσει και τις αντίστοιχες αισθητικές φόρμες της.
Δεν θα υπήρχε η Ρώσικη πρωτοπορία δίχως την Ρώσικη Επανάσταση. Δεν θα υπήρχε η ελληνική πολιτιστική επανάσταση της δεκαετίας του 60, με τους μεγάλους δημιουργούς, δίχως την λαϊκή ανάταση εκείνης της δεκαετίας, που την ισοπέδωσε η χούντα με την αισθητική της.
Κατά συνέπεια μια νέα αισθητική πρωτοτυπία μπορεί να βγει μόνο μέσα από την κατασκευή ανατρεπτικών καταστάσεων που θα έλεγαν και οι φίλοι μου σιτουασιονιστές.
Καλά Χριστούγεννα
ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΡΓΥΡΟΥ ΣΤΟ PAMVOTIS PRESS
