Ψιλοέτρεχα να προλάβω τη συνέντευξη του δημάρχου προς το πάρκινγκ στα παλιά σφαγεία. Το μάτι έπεσε δεξιά – αραχτός στο γρασίδι, κάτω από τα Λιθαρίτσια, απολάμβανε τον ήλιο (να με συγχωρέσει εάν πρόκειται για θηλυκιά!).
Κατάλαβε τη ζήλια μου; Είναι το σκυλίσιο ένστικτο; Σήκωσε το κεφάλι και με κοίταξε τρομαγμένα. Φαίνεται στη φωτογραφία.
Φοβήθηκα μήπως λακκίσει. Δεν έφυγε- ευτυχώς. Επειδή θα νιωθα άσχημα να διακόψω το αραλίκι του για ένα καρέ στο Pamvotis Press.
Την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε, κάπου στο παραλίμνιο, θα είμαι πιο προσεκτικός. Δεν μπορεί. Θα με θυμάται…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
