Συνέντευξη στην Αναστασία Τσιότσκα
Η Ειρήνη Κετικίδη είναι μια νέα γυναίκα με αξιοζήλευτη μουσική διαδρομή ως δεξιοτέχνις της ηλεκτρικής κιθάρας. Έκανε τα πρώτα της βήματα στην πόλη μας όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Μετά από σύντομες σπουδές στην Αθήνα, μετακόμισε το Λονδίνο, όπου φοίτησε στο Institute of Contemporary Music Performance. Εκεί άρχισε να ξεδιπλώνει το τεράστιο ταλέντο της, χάρη στο οποίο μοιράστηκε τη σκηνή με τον Steve Vai.
Ευτυχήσαμε να την δούμε να κάνει τα κόλπα της επί σκηνής τον περασμένο Αύγουστο στο 4ο Ioannina Rock City Festival και φυσικά αδράξαμε την ευκαιρία να την προσεγγίσουμε και να της ζητήσουμε να μας παραχωρήσει συνέντευξη, για να συμπεράνουμε- από την ταχύτητα και την ακρίβεια με την οποία απάντησε σε αυτές- ότι αφενός η δεξιοτεχνία τη χαρακτηρίζει σε περισσότερους τομείς της ζωής της και αφετέρου-όπου την κατέκτησε- το πέτυχε χάρη στην υπομονή και την επιμονή της. Τι άλλο μπορεί να δείχνει το γεγονός ότι απάντησε αγόγγυστα και επιμελώς και στις δέκα ερωτήσεις που της τέθηκαν;
Μην παραλείψετε να πάρετε μια γεύση από το εκπληκτικό της παίξιμο στο βίντεο που το Pamvotis Press εξασφάλισε για τους αναγνώστες του από την πρόσφατη εμφάνισή της στο 4ο Ioannina Rock City Festival και το οποίο δημοσιεύεται ειδικά για την περίσταση. Καλή ανάγνωση!
Ο Joe με εμπνέει συνολικά, σα μουσικός και σαν άνθρωπος. Εκτός από την δεξιοτεχνία με αγγίζει απίστευτα η αίσθηση της μελωδίας του, αυτό που είπα και πριν– μπορώ να τραγουδήσω τις μελωδίες από τα κομμάτια του μία προς μία. Αλλά και πέρα από τη μουσικότητα του, το ήθος και η ηρεμία ψυχής που τον διακρίνουν είναι από μόνα τους τεράστια πηγή έμπνευσης για μένα.
Ερ.: Η κόρη μου αποφάσισε στην αρχή της εφηβείας της να ασχοληθεί με τα ντραμς, κι ενώ μέχρι τότε ήταν αρνητική στην ιδέα να ασχοληθεί με τη μουσική, εξαιτίας της γνωριμίας της με τον μετέπειτα δάσκαλό της. Εσύ θυμάσαι πώς αποφάσισες στα δεκαπέντε σου να ασχοληθείς με την ηλεκτρική κιθάρα; Η οικογένειά σου σε στήριξε σε αυτή σου την απόφαση;
Απ.: Η αρχική έμπνευση για μένα ήταν οι διάφορες rock μπάντες που άκουγα και έβλεπα στο MTV, η ηλεκτρική κιθάρα ήταν απλά μαγική! Με τράβηξε κατευθείαν και ζήτησα να πάρω κιθάρα και να κάνω μαθήματα. Υπήρχαν αντιρρήσεις για το θέμα της ηλεκτρικής αρχικά («πάρε πρώτα ακουστική και μετά βλέπεις» κτλ.), αλλά επέμεινα οπότε ο πατέρας μου τελικά μου πήρε την πρώτη κιθάρα και ένα μικρό ενισχυτή. Σίγουρα η μουσική καριέρα δεν ενθουσιάζει το μέσο Έλληνα γονιό! Παρ’ όλα αυτά οι δικοί μου με στήριξαν στις μουσικές σπουδές μου και όσο και αν δεν ξετρελαίνονται με την ιδέα του επαγγελματία μουσικού, το έχουν αποδεχτεί με τα χρόνια.
Ερ.: Έχεις σπουδάσει στο ωδείο Φίλιππος Νάκας στην Αθήνα και στο Institute of Contemporary Music Performance στο Λονδίνο. Ποια η εικόνα που έχεις για τα ωδεία αλλά και τις πανεπιστημιακές μουσικές σχολές στην Ελλάδα; Ποιες οι διαφορές τους από τις αντίστοιχες σχολές του εξωτερικού;
Απ.: Δεν ξέρω τι γίνεται σε όλες τις σχολές, αλλά ο Νάκας είναι μια πάρα πολύ καλή σχολή για κάποιον που θέλει να σπουδάσει jazz και να πάρει ένα πτυχίο ιδιωτικού ωδείου. Η βασική διαφορά με τις σχολές στο εξωτερικό είναι ότι έχουν προγράμματα πτυχίου πανεπιστημιακού επιπέδου. Πέρα από αυτό, διδάσκουν πολύ περισσότερα styles και έχουν καλύτερη υποδομή και οργάνωση.
Ερ.: Γνωρίζω ότι έχεις κάνει μαθήματα με τον κιθαρίστα Θοδωρή Ζήρα, αλλά και ότι διδάσκεις και η ίδια μουσική. Ποια χαρακτηριστικά νομίζεις ότι θα πρέπει να συγκεντρώνει κάποιος/α ώστε να είναι καλός/ή δάσκαλος/α;
Απ.: Πρέπει να κατέχει αυτά που διδάσκει και να έχει και παικτική εμπειρία. Επίσης, να διαθέτει μεγάλη υπομονή γιατί δυστυχώς ο μέσος μαθητής δε μελετάει αρκετά, και φυσικά αγάπη για τη διδασκαλία ώστε να έχει όρεξη να μεταδώσει αυτά που ξέρει.
Ερ.: Πώς πέρασες από την ιδέα του να παίζεις κιθάρα στην ιδέα να γίνεις δεξιοτέχνις στην κιθάρα; Είναι η δεξιοτεχνία σε ένα όργανο ένα είδος μουσικού πρωταθλητισμού, μέσο επαγγελματικής καταξίωσης ή οδός για την κατάκτηση της μουσικής τέχνης;
Απ.: Να είμαι ειλικρινής, ξεκίνησα με στόχο τον πρωταθλητισμό εξαρχής! Με ενθουσίαζαν από πάντα οι δεξιοτέχνες κιθαρίστες και μελετούσα συστηματικά τεχνική για χρόνια. Για κάποιους είναι ένα είδος καταξίωσης, για μένα είναι καθαρά αντανάκλαση των μουσικών μου επιρροών.
Ερ.: Πόσο αφορά η δεξιοτεχνία στην κιθάρα τον ακροατή ή την ακροάτρια που δεν έχει την ανάλογη μουσική παιδεία και που δεν έχει εξασκηθεί να ακούει το «εξεζητημένο» παίξιμο ενός οργάνου; Πώς τον/την βοηθάς να αναγνωρίσει την καλλιτεχνική σου αξία, να αποδεχθεί τη δουλειά σου, αλλά και να του αρέσει;
Απ.: Η δεξιοτεχνία δεν αφορά καθόλου το μέσο ακροατή! Αυτό που τον αφορά είναι να δει και να ακούσει κάτι που θα είτε θα τον ταξιδέψει, είτε θα τον ξεσηκώσει, είτε θα του δώσει μια εικόνα για συναισθήματα που μοιράζεστε εκείνη τη στιγμή. Επομένως, θα εκτιμήσει και τη δεξιοτεχνία εφόσον περιέχεται μέσα σε κάτι από αυτά. Για μένα η μελωδία και η επανάληψη μοτίβων είναι ο βασικός τρόπος για να το κάνω αυτό, να μπορεί δηλαδή π.χ. αυτός που ακούει είτε να μουρμουρίσει μια μελωδία, είτε να θυμηθεί ένα ρυθμικό θέμα που είχε ακουστεί ξανά πριν. Επίσης, όταν παίζω ζωντανά είμαι τόσο πολύ μέσα στα κομμάτια μου και νιώθω τόσο όμορφα με τη μπάντα μου, που αυτόματα αυτό το αίσθημα περνάει και στον ακροατή και τον κάνει να νιώθει μέλος της παρέας.
Ερ.: Πώς βιοπορίζεται μια επαγγελματίας μουσικός στο Λονδίνο; Τι σου αρέσει να κάνεις όταν δεν εργάζεσαι;
Απ.: Τον τελευταίο καιρό είμαι πιο πολύ στην Ελλάδα– η τελευταία μου δουλειά στο Λονδίνο ήταν το Νοέμβριο που μας πέρασε– αλλά ο βιοπορισμός είναι ακριβώς ο ίδιος και στα δύο μέρη: δουλεύω ως session μουσικός με άλλους καλλιτέχνες, διδάσκω και έχω έσοδα από τις πωλήσεις του δίσκου μου και από online μαθήματα που δημοσιεύω σε ένα κιθαριστικό blog. Στον ελεύθερο μου χρόνο μου αρέσει να διαβάζω και τελευταία κάνω και αρκετή yoga.
Ερ.: O Joe Satriani είναι από όσο γνωρίζω το μουσικό σου ίνδαλμα. Εκτός από τη δεξιοτεχνία του στην κιθάρα, υπάρχει κάποιο άλλο στοιχείο στην προσωπικότητά του και την καλλιτεχνική του διαδρομή που να σε εμπνέει και ποιό; Σε αφορά η ανθρώπινη ποιότητα ενός καλλιτέχνη που θαυμάζεις;
Απ.: Ο Joe με εμπνέει συνολικά, σα μουσικός και σαν άνθρωπος. Εκτός από την δεξιοτεχνία με αγγίζει απίστευτα η αίσθηση της μελωδίας του, αυτό που είπα και πριν– μπορώ να τραγουδήσω τις μελωδίες από τα κομμάτια του μία προς μία. Αλλά και πέρα από τη μουσικότητα του, το ήθος και η ηρεμία ψυχής που τον διακρίνουν είναι από μόνα τους τεράστια πηγή έμπνευσης για μένα.
Ερ.: Έχεις στο ενεργητικό σου ήδη ένα cd με δικές σου ορχηστρικές συνθέσεις που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2013 και τιτλοφορείται «Martial Arts & Magic Tricks». Σε αυτό περιλαμβάνεται και το κομμάτι «Rambler» χάρη στο οποίο έπαιξες στην ίδια σκηνή με τον Steve Vai. Ποιές οι εντυπώσεις σου από τον Steve Vai; Ετοιμάζεις υλικό για νέο δίσκο;
Απ.: Οι εντυπώσεις μου ήταν άψογες. Πρώτα πρώτα ήταν όνειρο το να παίξω μπροστά σε ένα από τα ινδάλματά μου, το Steve Vai! Ο ενθουσιασμός που ένιωσα εκείνη τη μέρα έχει επαναληφθεί ελάχιστες φορές στη ζωή μου, ήταν πραγματικά μια μοναδική στιγμή. Υλικό για νέο solo δίσκο δικό μου όχι ακόμα, αλλά ετοιμάζω κομμάτια για ένα νέο project στο οποίο όλα τα μέλη της μπάντας θα συνεισφέρουν συνθετικά.
Ερ.: Πρόσφατα εμφανίστηκες στο 4ο Ioannina Rock City Festival με την υπέροχη μπάντα σου. Ποιες οι εντυπώσεις σου από το φεστιβάλ (χώρος, διοργάνωση, κοινό); Πώς σου φάνηκε το επίπεδο των μουσικών σχημάτων που συμμετείχαν;
Απ.: Οι εντυπώσεις μου είναι ειλικρινά οι καλύτερες! Ο χώρος ήταν απίθανος, θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι έβλεπα τη λίμνη απέναντι μου ακριβώς καθώς κάναμε sound check και ένιωθα παραμυθένια ωραία. Η διοργάνωση ήταν άψογη, ευχαριστώ από την καρδιά μου το Γιώργο (Γάκη) για την πρόσκληση σε αυτό το υπέροχο festival και το Θωμά (Νάστο) για τον τέλειο ήχο που μας έκανε – από τους καλύτερους ηχητικά ανοιχτούς χώρους που έχω παίξει. Το επίπεδο των σχημάτων μου φάνηκε πάρα πολύ καλό και μου έκανε θετικότατη εντύπωση που είδα πάρα πολλά νέα παιδιά (με χαρά μου πολύ περισσότερες κοπέλες από ό,τι όταν ξεκίνησα εγώ) να έχουν επενδύσει χρόνο και αγάπη στη μουσική. Η μπάντα του Γιώργου είναι σταθερή αξία εδώ και τόσα χρόνια, και ο Joe Lynn Turner φυσικά ήταν το αποκορύφωμα της βραδιάς.
Ερ.: Γιάννενα. Τι σκέφτεσαι όταν επιστρέφεις για την πόλη και τους ανθρώπους της;
Απ.: Τα Γιάννενα τα έχω συνδυάσει κυρίως με την οικογένεια μου και κάποιους πολύ κοντινούς μου φίλους, έχω αναμνήσεις από τα σχολικά μου χρόνια φυσικά αλλά από τα 18 μου δε μένω πια εκεί, οπότε δεν τα νιώθω τόσο σπίτι μου. Αλλάζουν συνέχεια όμως και κάθε φορά που πηγαίνω έχουν και κάτι πιο όμορφο!
Ερ.: Βλέποντάς σε στο 4ο I.R.C.F, αναρωτήθηκα πώς θα ήταν να παίζεις και συγχρόνως να τραγουδάς. Θα ήθελα πολύ να το δω αυτό με κάποιο τραγούδι της προτίμησής σου βιντεοσκοπημένο πρόχειρα. Δέχεσαι την πρό(σ)κληση;
Απ.: Χαχα, η αλήθεια είναι ότι νιώθω κυρίως κιθαρίστρια. Κάνω δεύτερα φωνητικά σε άλλα σχήματα, αλλά σπάνια τραγουδάω lead φωνή. Θα γίνει και αυτό στο μέλλον, οπότε δέχομαι την πρόκληση αλλά δεν αποκαλύπτω το χρόνο εκπλήρωσής της!
*Περισσότερα για τη δουλειά της Ειρήνης μπορείτε να πληροφορηθείτε στο site της στη διεύθυνση http://www.ireneketikidi.com/
