Με προσκλητήριο νεκρών και καταθέσεις στεφάνων στο μνημείο ολοκαυτώματος, ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις μνήμης για τα 71 χρόνια από τη ναζιστική θηριωδία στο μαρτυρικό χωριό Λιγκιάδες Ιωαννίνων, παρουσία πολιτικών και στρατιωτικών αρχών.
Ήταν μεσημέρι της Κυριακής, 3 Οκτωβρίου του 1943, όταν γερμανικές δυνάμεις εισέβαλαν στο χωριό και σκόρπισαν φωτιά και θάνατο. Στο προσκλητήριο των νεκρών ακούστηκαν τα ονόματα 34 βρεφών και παιδιά, 37 γυναικών από 30 έως 64 χρόνων και 11 ηλικιωμένων.
Στάχτη έγιναν 43 σπίτια, καθώς και 57 υποστατικά, στάβλοι και καλύβες. Η αναφορά της Μεραρχίας προς το Γενικό Επιτελείο της Βέρμαχτ, ήταν λακωνική: «Από το χωριό Λιγκιάδες και τα υψόμετρα 1.015 και 1.277 ασθενής αντίσταση του εχθρού. Πενήντα πολίτες εξοντώθηκαν. Οι Λιγκιάδες αποτεφρώθηκαν. Λάφυρα, 20 μουλάρια».
ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Μήνυμα ενάντια στον φασισμό έστειλε με ομιλία του ο δήμαρχος Ιωαννίνων Θωμάς Μπέγκας σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Ο φασισμός που ως ιδεολογία κυριάρχησε στη ναζιστική Γερμανία και ευθύνεται για τις θηριωδίες στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη, στις μέρες μας δείχνει να προσπαθεί να αναγεννηθεί. Με άλλο πρόσωπο, με άλλα ονόματα, με τις ίδιες λογικές.
Δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε. Ειδικά εδώ στη χώρα μας. Στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία. Στον τόπο που μετράει χιλιάδες νεκρούς από το ναζισμό.
Γι’ αυτό σήμερα το χρέος μας είναι ακόμη μεγαλύτερο. Είναι χρέος στη μνήμη των νεκρών του παρελθόντος, αλλά και χρέος στις γενιές του μέλλοντος. Να μην αφήσουμε φασιστικές νοοτροπίες κι όσους τις εκφράζουν να βρουν έδαφος και να ριζώσουν.
(…) Στα μεταπολεμικά χρόνια κανένας από τους υπαιτίους του εγκλήματος στους Λιγκιάδες δεν παραπέμφθηκε σε δίκη και δεν τιμωρήθηκε. Ένα έγκλημα που συγκαλύφθηκε, όπως πολλά άλλα εγκλήματα της ναζιστικής βαρβαρότητας.
Πριν μερικούς μήνες, μπροστά σ’ αυτό εδώ το μνημείο, για πρώτη φορά διατυπώθηκε ευθέως ‘συγγνώμη’, από επίσημα γερμανικά χείλη, για τα εγκλήματα που έκαναν οι Γερμανοί στην Ελλάδα
Το θεωρούμε σημαντικό. Φέρνει μια ηθική ικανοποίηση.
Όμως 7 δεκαετίες μετά την τραγωδία της Κατοχής παραμένει ακόμη μια ουσιαστική εκκρεμότητα. Η επιστροφή του αναγκαστικού κατοχικού δανείου και οι αποζημιώσεις για τα εγκλήματα του πολέμου, παραμένουν απαράγραπτες υποχρεώσεις της Γερμανίας στη χώρα μας.
Έχει σημασία όχι μόνο η υπενθύμιση αλλά και η ουσιαστική διεκδίκηση. Γιατί ο λαός μας δίνει σήμερα έναν νέο διαφορετικό αγώνα επιβίωσης, απέναντι σε εγγυήσεις χρέους και … «πακέτα διάσωσης».
