Ενώ η πόλη τρέχει να προλάβει την Παρασκευή (άλλοι στην τράπεζα, άλλοι στα…καφέ), στο παραλίμνιο, δίπλα στο θεατράκι στη Σκάλα (σημείο συνάντησης και επικοινωνίας από το πρωί για το καλοκαιράκι στα Γιάννενα) κάποιοι περιμένουν το ψάρι να τσιμπήσει. Φυσάει, τα σύννεφα ανακατεύονται με τον ήλιο, είναι Ιούνης, 20, αλλά μοιάζει άνοιξη. Άλλη αίσθηση του χρόνου. Με πρωινή κουβεντούλα, γέλια, υπομονή, επιμονή, να βγει η μέρα, να ΄ρθει το μεσημέρι.
Η πόλη παραπάνω τρέχει – όχι όλη βέβαια, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που θα την αφηγηθούμε άλλη φορά. Σκέφτεσαι πάλι: τι θα ήταν αυτή η πολιτεία, το μικρό μας χωριό που το λένε Γιάννενα, χωρίς αυτή την πληγωμένη λίμνη;
Γ.ΠΑΠ.
