Εκδηλώσεις από τις 6 σήμερα το απόγευμα
Η κατάληψη στέγης Σαχίνη 3, μαζί με την συντακτική ομάδα Ιωαννίνων της εφημερίδας ΑΠΑΤΡΙΣ και γειτόνισσες/ες, διοργανώνουν τη Δευτέρα 30 Ιούνη εκδηλώσεις στο Άλσος των Ιωαννίνων.
Οι εκδηλώσεις ξεκινούν από τις 6 το απόγευμα, με παιχνίδια με μικρομέγαλους (τσουβαλοδρομίες, νεροκουβάδες, μούμια, αυγοcourier, διελκυστίνδα).
Μόλις βραδιάσει ακολουθεί προβολή βίντεο «ΣχολείοOFF– για την ελευθεριακή παιδεία».
Στο χώρο θα υπα΄ρχει ανταλλακτικό παζάρι ρούχων, πάγκος διάθεσης προϊόντων ΒΙΟ.ΜΕ., βιβλία, περιοδικά κι εφημερίδες του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού/αυτόνομου χώρου, σπιτική λεμονάδα και καλαμποκάκι στα κάρβουνα.
Βγαίνουμε στο Άλσος…
Για να παίξουμε, χωρίς νικητές και έπαθλα, στα πλαίσια του συναγωνισμού και όχι του ανταγωνισμού.
Για να γελάσουμε, να περάσουμε ωραία και να γουστάρουμε.
Για να γνωριστούμε, και ν΄αναπτύξουμε τους δεσμούς αυτούς που θα μας επιτρέψουν να
συνδιαχειριστούμε τα προβλήματα μας, να ικανοποιήσουμε μαζί τις συλλογικές μας ανάγκες, να σταθούμε αλληλέγγυοι/ες ο ένας στον άλλο και η μία στην άλλη.
Για να μάθουμε απ’ τα παιδιά, απ΄το αυθεντικό τους γέλιο, απ’ την ξεγνοιασιά τους, απ’ την ασίγαστη δίψα τους για μάθηση, για περιπέτεια, για παιχνίδι, για πειραματισμό. Για να μάθουμε κι εμείς να ρωτάμε, σαν κι αυτά, κι όχι μόνο ν’ απαντάμε σε όλα.
Για ν’ ανταλλάξουμε. Φέρνουμε ρούχα που δε χρειαζόμαστε, για να τα πάρουν αυτοί που τα έχουν ανάγκη, εφαρμόζοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη, μακριά απ΄την κουλτούρα της χριστιανικής και κρατικής ή παρακρατικής ελεημοσύνης. Ανταλάσσουμε συνειδητά, ενάντια στο φετίχ της διαρκούς κατανάλωσης.
Για να στηρίξουμε τον αγώνα των εργαζομένων στη Βιομηχανική Μεταλλευτική (ΒΙΟ.ΜΕ), που πήραν τη διαχείριση του εργοστασίου στα χέρια τους, και διαθέτουν, έξω από τα ράφια των καταστημάτων, προϊόντα.
Για να διαδώσουμε τις αναρχικές/αντιεξουσιαστικές/αυτόνομες ιδέες, μέσα από πάγκο διάθεσης βιβλίων/περιοδικών/εφημερίδων.
ΠΩΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ
Και μόλις νυχτώσει…
Θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ «Σχολείοff, για την Ελευθεριακή Παιδεία», που συνέθεσε η τοπική συντακτική ομάδα της εφημερίδας Άπατρις.
Το ντοκιμαντέρ αφηγείται τις δύο εκδοχές της παιδικής ηλικίας ενός κοριτσιού που ζει δίπλα στο Άλσος. Από τη μία, η υπάρχουσα κατάσταση: ένα σχολείο που καταπιέζει τη φαντασία της, καταστέλλει τη δημιουργικότητα της, περιορίζει τις γνώσεις της σ’ ένα κλειστό φάσμα ετοιμοπαράδοτης σχολικής ύλης και διαμορφώνει ένα πλαίσιο ανταγωνισμού και αντιζηλίας στις κοινωνικές της σχέσεις. Από την άλλη, το όνειρο της ελευθεριακής παιδείας, με τη δημιουργία ενός ελευθεριακού παιδαγωγικού δικτύου στα Γιάννενα: το κορίτσι μαθαίνει ανακαλύπτοντας και ερευνώντας, σε συνεργασία με τα άλλα παιδιά ή/και με τη βοήθεια των παιδαγωγών. Αφήνεται ελεύθερη να καλλιεργήσει τις δεξιότητες που η ίδια επιλέγει, έρχεται καθημερινά σε επαφή με τη φύση και μαθαίνει να χειρίζεται τη γλώσσα διαβάζοντας παραμύθια. Δεν υιοθετεί τίποτε άκριτα: ούτε την Ιστορία, ούτε κάποια θρησκεία, αλλά μαθαίνει να κρίνει, να συγκρίνει και να αντιπαραβάλλει διαφορετικές εκδοχές της πραγματικότητας. Eν ολίγοις, το ντοκιμαντέρ διαπραγματεύεται το εξής: το πώς ένα παιδί μπορεί να ζήσει χαρούμενο, μαθαίνοντας-δημιουργώντας-παίζοντας.
