Electric Litany: “Περιγράφουμε ιδανικούς ανθρώπους και κοινωνίες για να έχουμε κάτι να κοιτάμε μπροστά”

Συνέντευξη στην Αναστασία Τσιότσκα

Γνώρισα τις μουσικές των Electric Litany με τον καλύτερο δυνατό τρόπο: σε live εμφάνισή τους στον Πολυχώρο Αγορά τον Απρίλιο του 2011 όπου βρέθηκα τυχαία κατόπιν πρόσκλησης φίλου για κέρασμα λόγω γενεθλίων κι ενώ αγνοούσα και την ύπαρξή τους.
Για τη μαγεία αυτού του εκπληκτικού live έχω γράψει ήδη εδώ τον περασμένο Μάρτη, λίγο μετά την κυκλοφορία και του δεύτερου άλμπουμ τους με τίτλο “Enduring days you will overcome” που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2014 από την Inner Ear Records.
Σήμερα, Πέμπτη, 27 Νοεμβρίου 2014 οι Electric Litany έρχονται και πάλι στα Γιάννενα και στον Πολυχώρο Αγορά και με την ευκαιρία αυτή συνομιλήσαμε με τον Αλέξανδρο Μίαρη.
Πριν διαβάσετε τί είπαμε, θα ήθελα να έχετε κατά νου δυο πράγματα. Πρώτον, τους τύπους τους βρίσκει καλούς ο Alan Parsons, αν δεν σας λέει κάτι το όνομα, να αναφέρω εντελώς ενδεικτικά ότι είναι o παραγωγός των “Abbey Road” και “Let it be” των Beatles και του “The dark side of the moon” των Pink Floyd, ο οποίος μάλιστα τους βρίσκει τόσο καλούς ώστε αποφάσισε να βάλει ένα χεράκι στο τελικό αποτέλεσμα του νέου τους album.
Δεύτερον, είναι αυτοί οι τύποι που τον περασμένο Μάιο και κατόπιν του αποτελέσματος των εκλογών ακύρωσαν προγραμματισμένη εμφάνισή τους στον Βόλο, δεν μπορεί «βούιξε» ο τόπος τότε, κάτι θα έχει πάρει το αυτί σας. Αν όχι, διαβάστε τη δήλωσή τους εδώ και μην παραλείψετε να διαβάσετε και το σημείωμα με την επεξήγησή της εδώ.
Κατόπιν των παραπάνω και δεδομένου ότι τη βραδιά αυτή θα τη θυμάστε για το υπόλοιπο της ζωής σας, απλά μην τους χάσετε. Μαζί τους οι Γιαννιώτες “Your Painted Smile”. Αυτά τα ολίγα από μένα, καλή ανάγνωση!

“Δεν ελέγχουμε εμείς το πως μπορεί να χαρακτηριστεί η μπάντα και δεν μας απασχολεί. Σαφώς και προσπαθούμε να δρούμε και σε άλλα πράγματα ως μορφή αλληλεγγύης, μένοντας ταυτόχρονα πιστοί σε ό, τι έχουμε πει, αυτά πάνε μαζί.”

Ερ.: Έχω διαβάσει ότι οι Electric Litany σχηματίστηκαν μέσω αγγελίας. Υπάρχει και κάτι άλλο που ενώνει (πια) τα μέλη της μπάντας εκτός από την αγάπη τους για τη μουσική και την ανάγκη τους να εκφραστούν δημιουργικά μέσω αυτής;
Απ.: Ναι, οι περισσότεροι γνωριστήκαμε στο Λονδίνο μέσω αγγελίας. Μας ενώνει όλους μια κοινή, σχεδόν, αντίληψη για το τι είναι δημιουργία.

Ερ.: Γιατί επιλέξατε το όνομα «Electric Litany»; Πώς γίνεται αντιληπτό κατά τη γνώμη σου από κάποιον που δεν είναι σε θέση να γνωρίζει την… κερκυραϊκή καταγωγή του;
Απ.: Το όνομα- όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις- ήταν η λιγότερο κακή επιλογή ονόματος ανάμεσα από πολλές κακές. Ως όνομα γίνεται αντιληπτό με τόσους τρόπους, όσοι και αυτοί που το εκλαμβάνουν. Δεν ήταν και τόσο στοχευμένη εννοιολογικά η χρήση της λέξης «Litany», ήρθε πολύ πιο φυσικά.

Ερ.: Η βάση της μπάντας είναι το Λονδίνο. Σας έχει βοηθήσει η εκεί διαμονή σας στη δημιουργία και την προβολή της μουσικής σας και πώς;
Απ.: Το Λονδίνο είναι ένα μέρος πολλών χρήσεων, ταχύτατο σε ρυθμούς και καταστάσεις. Εμείς, απλά, αυτά τα χρόνια ίσως προσπαθούμε να επιβραδύνουμε το χρόνο γύρω μας, έτσι ώστε να προλαβαίνουμε να είμαστε προσεκτικοί με τη μουσική μας και τις επιλογές μας.

Ερ.: Νομίζω ότι για κάθε έλληνα ακροατή είναι ευδιάκριτα στις μουσικές της μπάντας στοιχεία της βυζαντινής μουσικής- προσωπικά σου βιώματα και αναμνήσεις- στοιχεία που ενσωματώνεις ιδανικά σε μια δυτικότροπη, πιο pop- με τη γενική σημασία της λέξης- μουσική. Είναι κατά τη γνώμη σου τα στοιχεία αυτά υπεύθυνα για την χαρακτηριστική «μυστηριακή» μουσική φυσιογνωμία της μπάντας, η οποία αντανακλάται έντονα κυρίως στις ζωντανές εμφανίσεις σας; Πώς βιώνεις την αλληλεπίδραση με το κοινό στις συναυλίες σας;
Απ.: Προσωπικά, με ενδιαφέρουν και μελετώ και άλλες μουσικές. Χρόνια κλασσική μουσική και πιάνο και μπόλικο παίξιμο παραδοσιακών μουσικών. Επειδή, όμως, αυτές οι μουσικές, όσο πλούσιες και αν είναι, έχουν το γνώρισμα να είναι περισσότερο απόλυτες στο πόσο μπορείς να αλλοιώσεις τα επιμέρους στοιχεία τους, διότι κάτι τέτοιο αναιρεί τον ίδιο τους το χαρακτήρα, οι Electric Litany λειτουργούν για εμένα, αλλά και για όλους μας ως ένα όχημα, ένας χώρος, όπου όλα όσα μας κεντρίζουν τα κάνουμε πράξη, δίχως να υπακούμε σε κάποιο στιλιστικό η μουσικολογικό κανόνα έξω από εμάς.

Ερ.: Ηχογραφήσατε το πρώτο σας άλμπουμ (“How To Be A Child And Win The War”, Inner Ear Records, 2010) σε μια εγκαταλελειμμένη εκκλησία. Τί θυμάσαι έντονα από αυτή την εμπειρία;
Απ.: Πολλά πράγματα. Ίσως περισσότερο τους δύο μήνες πριν την ηχογράφηση, όπου χτίζαμε και διαμορφώναμε την εκκλησία, σε αντίθεση με τις τρεις μέρες που είχαμε ως χρόνο για να γράψουμε το δίσκο.

Ερ.: Το δεύτερο άλμπουμ (“Enduring Days You Will Overcome”, Inner Ear Records, 2014) είχατε αρχικά σκοπό να ηχογραφήσετε στο Λος Άντζελες υπό την τεχνική καθοδήγηση του θρυλικού Alan Parsons, σχέδιο που ναυάγησε εξαιτίας οικονομικών δυσκολιών. Εντούτοις, ο Alan Parsons σας «έδωσε τα φώτα του» εξ’ αποστάσεως χάρη στην τεχνολογία. Πώς αποτυπώνεται αυτό στο μουσικό αποτέλεσμα του άλμπουμ σας που κυκλοφόρησε τον περασμένο Φεβρουάριο και τι θεωρείς ότι έχετε κερδίσει από τη συνεργασία σας μαζί του;
Απ.: Η έλλειψη χρημάτων για να γράψουμε το δίσκο, μάλλον, μας «μπρίζωσε» ακόμη περισσότερο και εμάς και τον Alan Parsons. Με πατέντες από το μέλλον γράψαμε τον δίσκο με τον Alan Parsons να μπορεί από το στούντιο του στην Καλιφόρνια να ακούει και να κοντρολάρει. Ο Alan έδωσε αρκετά στοιχεία επιβεβαίωσης και ιδέες σε ένα δίσκο, στον οποίο ήδη είχαμε χτίσει το ηχητικό τοπίο σε μεγάλο βαθμό μαζί με τον πλέον αγαπημένο ηχολήπτη- παραγωγό του Alan, τον Γιώργο Μπότη.

Ερ.: Ακούγοντας κανείς τη μουσική σας αισθάνεται «μετέωρος» ανάμεσα στο λυρικό και το επικό στοιχείο. Πού βρίσκεται το σημείο ισορροπίας αυτών των στοιχείων στις συνθέσεις και τις ενορχηστρώσεις σας κατά τη γνώμη σου; Είναι οι αξίες από τις οποίες διαπνέεται ο στίχος, αλλά και η μουσική των Electric Litany, αυτές που συνθέτουν έναν ιδανικό ανθρώπινο εαυτό και κατ’ επέκταση μια ιδανική ανθρώπινη κοινωνία;
Απ.: Ίσως λόγω ακουσμάτων, ίσως επειδή έχουμε μεγαλώσει σε μια γενιά λιγότερο ρομαντική από τις προηγούμενες και έχουμε «φάει» αρκετό ρεαλισμό, η μουσική μας εμπεριέχει αρκετό λυρισμό ή καλύτερα είναι αφοσιωμένη σε νοήματα και όχι σε άμεσο, ρεαλιστικό στίχο. Και ναι, επειδή κάνεις μας δεν είναι ο ιδανικός ανθρώπινος εαυτός, γι’ αυτό ενίοτε περιγράφουμε ιδανικούς ανθρώπους και κοινωνίες για να έχουμε κάτι να κοιτάμε μπροστά.

Ερ.: Στο πρώτο σας άλμπουμ, που αφιερώσατε στον Δεκέμβρη του 2008, αναγράφεται το σύνθημα “για την αναρχία και την κοινωνική απελευθέρωση”, λάβατε μέρος στη συναυλία για τον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας από όπου έχετε αντλήσει και το υλικό για το βίντεο του κομματιού “The roses came”, έχετε προβεί σε δημόσια δήλωση για το εκλογικό αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών του περασμένου καλοκαιριού στο Βόλο, όπου και ακυρώσατε προγραμματισμένη εμφάνιση. Σας ενδιαφέρει να είστε απλώς συνεπείς απέναντι στις ιδέες σας και την μουσική σας ή επιθυμείτε να πετύχετε κάτι περισσότερο με αυτές σας τις επιλογές και τι; Θα ενοχλούσε την μπάντα να χαρακτηριστεί από κάποιους η τέχνη σας «στρατευμένη»;
Απ.: Δεν ελέγχουμε εμείς το πως μπορεί να χαρακτηριστεί η μπάντα και δεν μας απασχολεί. Σαφώς και προσπαθούμε να δρούμε και σε αλλά πράγματα ως μορφή αλληλεγγύης, μένοντας ταυτόχρονα πιστοί σε ό, τι έχουμε πει, αυτά πάνε μαζί. Γενικά, είναι τρομερά σημαντικό οι καλλιτέχνες ή όσοι έχουν κάποιο βήμα να πιστεύουν στ’ αλήθεια ό, τι λένε και να το πράττουν. Αυτό πολύ περισσότερο γιατί επικρατεί ένα άγριο παιχνίδι λέξεων- δηλώσεων, όπου όλοι είναι όλα και ταυτόχρονα δεν είναι. Όσο για την εξέγερση του Δεκέμβρη, παραμένει το πιο υγιές σημείο/ένστικτο της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία… πολλά χρόνια.

Ερ.: Πώς γίνεται αντιληπτή η κρίση που βιώνει η χώρα μας από τους ανθρώπους που έρχονται σε επαφή μαζί σας στο Λονδίνο; Συσχετίζεται η σημερινή δική μας πραγματικότητα με την εκεί πραγματικότητα της δεκαετίας του ογδόντα; Συναντάται η αντίληψη ότι η κατάσταση που βιώνουμε εμείς σήμερα είναι ένα κοινό μέλλον για όλους τους λαούς του κόσμου ή έχει κυριαρχήσει η προπαγάνδα περί κακής διαχείρισης των οικονομικών της χώρας μας από διεφθαρμένες κυβερνήσεις αντάξιες ενός διεφθαρμένου και οκνηρού λαού;
Απ.: Αυτό σηκώνει τεράστια κουβέντα. Εν ολίγοις, μέσα από καθημερινές συζητήσεις εδώ, παρεμβάσεις, ΜΜΕ κτλ υπάρχει μια προσπάθεια αποφυγής σύγκρισης του τώρα στην Ελλάδα με την Αγγλία της εποχής Θάτσερ, ακόμη και σε πιο συγκεκριμένες συζητήσεις περί εννοιών δημοσίου/ ιδιωτικού. Η βρώμικη δουλειά κι εδώ γίνεται ως συνήθως από τα ΜΜΕ, που δεν εμβαθύνουν σε τίποτε έξω από τις γνωστές αηδίες που πλασάρουν τα αδελφά ΜΜΕ στην Ελλάδα. Αυτό δεν είναι όμως περίεργο, αφού την ίδια ακριβώς και χειρότερη γκεμπελίστικη «τσίχλα» βγάζουν στο εξωτερικό η ίδια η ελληνική κυβέρνηση μαζί με τα ιδιωτικά τσιράκια της. Γιατί να περιμένουμε από την Αγγλία ή άλλες ευρωπαϊκές χώρες να αποδείξουν το αντίθετο;

Ερ.: “Your silence makes me ill” και “You make me feel like I am home again” είναι στίχοι που με «στοίχειωσαν» κατά την ακρόαση του δεύτερου άλμπουμ σας. Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποιες προσωπικές σου σκέψεις σχετικές με τους συγκεκριμένους στίχους; Πότε κατά τη γνώμη σου ο έρωτας είναι απελευθερωτικός και πότε εγκλωβίζει τους ανθρώπους;
Απ.: Είμαι κάπως αντίθετος και ίσως νιώθω και άβολα να μιλάω για το τι σημαίνουν προσωπικοί στίχοι, όπως αυτοί. Επίσης, θεωρώ πως δεν πρέπει να ενδιαφέρει τον κόσμο η ασήμαντη ερωτική ιστορία ενός μουσικού. Η τέχνη έχει ουσιαστικό λόγο ύπαρξης όταν μπορεί και κοινωνείται με το να βρίσκει ο καθένας κάτι από τον εαυτό του μέσα σ’ αυτή. Γι’ αυτό ίσως, όπως λες, σε στοίχειωσαν αυτοί οι δύο στίχοι. Για τον ερώτα, αλήθεια, δεν ξέρω και δεν θα μάθω ποτέ πώς λειτουργεί. Σέβομαι, απλά, το μεγαλείο του.

Ερ.: Θα ήθελες να απευθύνεις ένα μήνυμα στο γιαννιώτικο κοινό με την ευκαιρία της επικείμενης εμφάνισής σας στον Πολυχώρο Αγορά;
Απ.: Χαιρόμαστε ειλικρινά που θα έρθουμε στα Γιάννενα. Έχουμε φίλους και συντρόφους εκεί που τους θαυμάζουμε. Παρεμπιπτόντως, ο Γιώργος και ο Τάσος, οι δύο σπουδαίοι ηχολήπτες μας, είναι γιοι του Βαγγέλη Μπότη, σημαντικής προσωπικότητας από την Κράψη Ιωαννίνων.

—

INFO
Οι Εlectric Litany είναι:
Αλέξανδρος Μίαρης (φωνή, κιθάρες, πιάνο, synths, τσέλο),
Richard Simic (ντράμς, κρουστά),
Παύλος Μαυρομματάκης (μπάσο),
Benjamin Prince (synths).

Δισκογραφία:
Enduring days you will overcome (2014)
How to be a Child & win the War (2010)
Enemy (single, 2012)

Περισσότερα για τους Electric Litany στις διευθύνσεις:
www.electriclitany.com,
https://www.facebook.com/ElectricLitany/timeline,
https://www.youtube.com/user/ElectricLitany

—