Το μοντέλο ανάπτυξης που στηρίζεται στις εξορύξεις υδρογονανθράκων βρίσκεται στον αντίποδα των διεκδικήσεών μας για την ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής και της οικολογικής κρίσης, με κεντρικό αίτημα, όπως και του συνόλου των ριζοσπαστικών κινημάτων της Αριστεράς στην Ευρώπη και διεθνώς, τη σταδιακή απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα στα επόμενα σαράντα έτη.
Αυτό επισημαίνει το Τμήμα Οικολογίας – Περιβάλλοντος – Χωρικού Σχεδιασμού του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την κύρωση από τη Βουλή των συμβάσεων παραχώρησης σε ιδιωτικές εταιρείες δικαιωμάτων έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων στις περιοχές του Κατάκολου, του Πατραϊκού κόλπου και των Ιωαννίνων.
ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ
Στη σχετική ανακοίνωση καταγράφονται αναλυτικά οι καταστροφικές συνέπειες του εξορυκτικού μοντέλου ανάπτυξης, όπως:
α) Εξάρτηση από εξωτερικό δανεισμό ή χρηματοδότηση, β) εξάρτηση από τον μονοπωλιακό έλεγχο της τεχνολογίας από μεγάλες πολυεθνικές, γ) σοβαρές μη αντιστρεπτές περιβαλλοντικές μακροχρόνιες επιπτώσεις και σημαντικοί κίνδυνοι περιβαλλοντικών ατυχημάτων (π.χ. καταστροφή του Κόλπου του Μεξικού), δ) συγκρούσεις στις χρήσεις γης, με εκτόπιση τοπικών παραγωγικών δραστηριοτήτων (τουρισμός, αλιεία, γεωργία κ.ά.) και απώλεια θέσεων εργασίας και εισοδημάτων για τις τοπικές κοινωνίες, ε) επιβάρυνση με συνολικό εξωτερικό κοινωνικό κόστος, στ) δέσμευση δημόσιων πόρων που εγκλωβίζουν τον παραγωγικό σχεδιασμό έναντι εναλλακτικών που δεν έχουν καν εξεταστεί, ζ) άμεση εμπλοκή σε ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς με αποτέλεσμα τη στρατιωτικοποίηση με αύξηση εξοπλιστικών δαπανών, αλλά και τη γεωπολιτική ένταση (π.χ. Ουκρανία, Μ. Ανατολή) και η) αναπαραγωγή του ρυπογόνου ενεργειακού μοντέλου που στηρίζεται στα ορυκτά καύσιμα.
Το Τμήμα αναδεικνύει το «αταίριαστο» του εξορυκτικού μοντέλου με την Ελλάδα, «μια μεσογειακή χώρα (το Ιόνιο δεν είναι Βόρεια Θάλασσα), με χαρακτηριστικό το νησιωτικό στοιχείο, με ιδιαίτερα ευνοϊκές κλιματικές συνθήκες (και για αξιοποίηση ΑΠΕ με δημόσια – κοινωνική ρύθμιση), με έντονη σεισμικότητα, με ποικιλομορφία ευαίσθητων οικοσυστημάτων και με σημαντικά στοιχεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, που ταυτόχρονα διαθέτει συσσωρευμένες υποδομές, εξειδικευμένους εργαζόμενους και αναπτυγμένο παραγωγικό, επιστημονικό και τεχνολογικό δυναμικό (ενεργό, αλλά και αργούν). Ο δρόμος που οδηγεί στην έξοδο από την κρίση είναι κοινωνικά και περιβαλλοντικά ο αντίστροφος».
ΝΕΟ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Αντιπροτείνει την αναγκαιότητα εφαρμογής ενός νέου υποδείγματος «κοινωνικού – οικολογικού μετασχηματισμού προς μια οικονομία των αναγκών με σοσιαλιστικό ορίζοντα». Ένα υπόδειγμα που “θα έχει στο επίκεντρό του την εργασία και το περιβάλλον (τα δημόσια και κοινά αγαθά), τον δημόσιο έλεγχο, τη δημοκρατία στην ίδια την παραγωγή με έλεγχο της κοινωνίας, των εργαζομένων και ενεργό συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών. Ένα υπόδειγμα που στοχεύει στην αξιοποίηση των εγχώριου παραγωγικού δυναμικού, των τεχνολογικών δυνατοτήτων της χώρας με την παραγωγή διαφοροποιημένης τεχνολογίας συμβατής με τις κοινωνικές και τοπικές ανάγκες, προσανατολισμένο τόσο στην αποκέντρωση ανθρώπων και δραστηριοτήτων όσο και στην αποκατάσταση της οικολογικής ισορροπίας”.
Ως πρώτη προτεραιότητα ενός τέτοιου μετασχηματισμού προβάλλει «την ταχεία δημιουργία ‘κόκκινων’ και ταυτόχρονα ‘πράσινων’ θέσεων εργασίας για την αντιμετώπιση της ανεργίας, αλλά και τη δραστική αντιστροφή της πρωτογενούς διανομής του εισοδήματος υπέρ των εργαζομένων και της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, έναντι των κερδών εγχώριων και διεθνών ομίλων. Ένα τέτοιο εγχείρημα μόνο μια κυβέρνηση της Αριστεράς, με την αποφασιστική ενεργό στήριξη και συμμετοχή της κοινωνίας, μπορεί να προωθήσει»
