The Fuzzy Nerds, η τελευταία παράσταση: Πιο ομιχλώδεις από ποτέ (βίντεο, φωτογραφίες)

Της ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΤΣΙΟΤΣΚΑ

Στο δρόμο για τον Πολιτιστικό Πολυχώρο «Δ. Χατζής» σκεφτόμουν δυο πράγματα: πρώτον, η δεκάλεπτη καθυστέρησή μου να μην απέβαινε «μοιραία», να μην έχανα δηλαδή το ξεκίνημα της παράστασης και δεύτερον, ότι λίγο με ενδιέφερε να καλύψω το γεγονός για το Pamvotis Press, περισσότερο με ενδιέφερε να το ζήσω. Όχι πως το ένα αποκλείει το άλλο, αλλά όταν προσπαθείς να είσαι παντού και να κάνεις ταυτόχρονα τα πάντα, συχνά μένεις με τη γεύση του ανικανοποίητου, του μισού. Και αν κάτι είχα αποφασίσει -οριστικά και αμετάκλητα- το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου 27 Σεπτεμβρίου 2014 ήταν ότι αυτή την τελευταία ιστορική εμφάνιση των Fuzzy Nerds και των φίλων τους θα τη γευόμουν μέχρι το μεδούλι.

ΜΙΑ ΚΑΛΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Μπαίνοντας στον Πολυχώρο συνάντησα τις Traffic Jam που με υποδέχθηκαν χαρούμενες και γελαστές, όπως πάντα. Στην αίθουσα εκδηλώσεων του πολυχώρου, όπου είχε ήδη συγκεντρωθεί αρκετός κόσμος, που καταλάμβανε πάνω από τις μισές θέσεις του θεάτρου, μου έκανε εντύπωση το πολύ όμορφο σκηνικό, καθώς και η έντονη παρουσία της τεχνολογίας: πλήθος μικροφώνων επί σκηνής, πάνω από πέντε κάμερες, κονσόλες ήχου, ηλεκτρονικοί υπολογιστές, προβολείς, φωτορρυθμικά. Μου άρεσε αυτή η εικόνα, με προδιέθεσε θετικά, καθώς σκέφτηκα ότι η παράσταση φαινόταν να έχει σχεδιαστεί καλά και προβλεπόταν να είναι εντυπωσιακή.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ
Αφού χαιρέτησα συγγενικά και φιλικά πρόσωπα, κατευθύνθηκα στους τεχνικούς Θωμά Νάστο (υπεύθυνος ήχου) και Πάνο Λαγδά (υπεύθυνος για την ηχογράφηση της παράστασης). Ο δεύτερος μου εξήγησε ότι η παράσταση επρόκειτο να ηχογραφηθεί από τον ίδιο και να φιλμογραφηθεί από επαγγελματίες, με σκοπό τη δημιουργία άρτιου τεχνικά οπτικοακουστικού υλικού, το οποίο αρχές του νέου έτους πρόκειται να διατεθεί ελεύθερα στο διαδίκτυο από την μπάντα ως ντοκιμαντέρ. Με πληροφόρησε επίσης ότι ένα νέο άλμπουμ των Fuzzy Nerds θα βγει στον αέρα μέσα στις επόμενες μέρες, το οποίο θα περιλαμβάνει τις διασκευές παλιών κομματιών της μπάντας από φίλους καλλιτέχνες, αλλά και δυο νέα ακυκλοφόρητα κομμάτια τους από τους ίδιους.

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: ΔΙΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ FUZZY NERDS
Η ώρα είχε περάσει από επτά και μισή όταν οι Traffic Jam ανέβηκαν στη σκηνή μέσα από το χώρο του θεάτρου, έλαβαν θέσεις και άνοιξαν την παράσταση με την κάπως stoner διασκευή ενός από τα πιο αγαπημένα μου (grange) κομμάτια των Fuzzy Nerds το «Kismet» από το παρθενικό τους άλμπουμ «Bloody Fat». Η νεκρική σιγή λίγο πριν ξεκινήσουν οι «μικρές» να κοπανάνε ήταν κομματάκι ανατριχιαστική, προδίδοντας έντονα τη συναισθηματική κατάσταση του κοινού: συγκίνηση και προσμονή.
Οι Traffic Jam έδωσαν τη σκυτάλη στους Insomnia Band, οι οποίοι έπαιξαν μια λιτή και απέριττη εκδοχή του ορχηστρικού «Α» (Ανατολίτικο) και αμέσως μετά οι Your Painted Smile, οι οποίοι διασκεύασαν εξαιρετικά το «Anaesthesia», με την front woman να προσδίδει άλλη διάσταση στο κομμάτι, χάρη στη ζεστή, αισθαντική της φωνή. Ακολούθησαν οι «εξ Αθηνών ορμώμενοι» Never Burn, που με ένα μέλος λιγότερο -τον ντράμερ συγκεκριμένα- έγιναν αμέσως μετά οι Τhe Yotas. Με τη συνδρομή του Πέτρου Βυζούκη στα φωνητικά παρουσίασαν ως Never Burn το «Since You Fell» από το «Happy Fuzzy Thinkin’» και ως «The Yotas» το «Happy Fuzzy Thinkin’» από το «Mirror Phase» με ήχο εξόχως ηλεκτρονικό.
Από το «Mirror Phase» διάλεξαν να διασκευάσουν και οι Villagers of Ioannina City (V.I.C.) και συγκεκριμένα το «117», το οποίο έπαιξαν δυνατά μεν, λιγότερο stoner από ότι θα περιμέναμε δε κι ήταν αυτή μια ευχάριστη έκπληξη. «Δεν ήρθαμε εδώ για να κάνουμε την κηδεία των Fuzzy Nerds, αν και το σκοτάδι στην αίθουσα και το γεγονός ότι πολλοί εδώ μέσα ανταμώνουμε σήμερα μετά από πολλά χρόνια παραπέμπει σε τέτοια» ήταν ο χαιρετισμός του front man των V.I.C. Άλεξ Καραμέτη, που μας θύμισε με την προχθεσινή του παρουσία ότι εκτός από πολύ καλός τραγουδιστής είναι και πολύ καλός κιθαρίστας.
Το πρώτο μέρος της παράστασης, αυτό δηλαδή των διασκευών κομματιών των Fuzzy Nerds, έκλεισαν οι Schema με μια «ελεύθερη απόδοση», όπως τη χαρακτήρισε το μέλος τους James Μπασδάνης σε μεταξύ μας συζήτηση με το πέρας της παράστασης, του εκπληκτικού κομματιού «Death Drive» από το πιο πρόσφατο άλμπουμ των Fuzzy Nerds με τίτλο «Killer 13». Η διασκευή του κομματιού, παρότι «ελεύθερη» ήταν υπέροχη και ο front man της μπάντας, Στάθης Χούλιαρης για μια ακόμη φορά απέδειξε ότι είναι σταθερή καλλιτεχνική αξία της πόλης μας. Αξίζει να αναφερθεί στο σημείο αυτό ότι ο Στάθης αποχαιρέτησε τους Fuzzy, ευχαριστώντας τους από σκηνής γιατί, όπως είπε, «για είκοσι χρόνια έκαναν ό, τι θα έπρεπε να κάνουν όλες οι γιαννιώτικες μπάντες: να παίζουν τη δική τους μουσική».

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: ΜΙΑ ΟΜΙΧΛΩΔΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ
Γύρω στις εννέα, εμφανίστηκαν στη σκηνή οι «νεκροί» αυτοπροσώπως, ολοζώντανοι και λαμπεροί. Το τρίωρης διάρκειας δεύτερο μέρος της παράστασης κάλυψε με την παρουσίαση κομματιών ορόσημων και την διαρκή εναλλαγή των μελών της μπάντας ολόκληρη την εικοσάχρονη μουσική της διαδρομή. Το ξεκίνημα έγινε με την αρχική σύνθεση: Κώστας Δημητρίου, Γιώργος Τσακανίκας, Ηλίας Μοσχούλης, Πέτρος Βυζούκης. Μεγάλος απών και ταυτόχρονα έντονα παρών, ο Ανδρέας Βυζούκης, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή τον Σεπτέμβρη του 1995, έχοντας ωστόσο αφήσει παρακαταθήκη πολλά όμορφα κομμάτια της μπάντας. Συγκινητική η αναφορά του πρώτου μπασίστα της μπάντας Γιώργου Τσακανίκα στο χαμογελαστό παιδί με τον μπερέ, καθώς και το γεγονός ότι αφιέρωσε τη βραδιά τόσο στον Ανδρέα, όσο και στους απολυμένους της ΕΡΤ.
Στη συνέχεια έφυγε ο Γιώργος Τσακανίκας, ανέβηκε η Μαρία Χολέβα, μετά προστέθηκε ο Αλέξης Σταματιάδης, κατόπιν αποχώρησε ο Ηλίας Μοσχούλης, ακολούθως έφυγε ο Κώστας Δημητρίου, ανέβηκε ο Διογένης Χαντζόπουλος, λίγο αργότερα έφυγε ο Αλέξης Σταματιάδης, μετά και ο Διογένης Χαντζόπουλος, οπότε επέστρεψε ο Κώστας Δημητρίου, στη συνέχεια έφυγε η Μαρία Χολέβα, οπότε εμφανίστηκε ο Ευθύμης Σφαιρόπουλος, προστέθηκε ο Πάνος Παπακώστας, επέστρεψε και η Μαρία Χολέβα με νέο ρόλο και κάπου εκεί οι Fuzzy Nerds αποφάσισαν ότι είναι… νεκροί. Συγχωρέστε μου τυχόν ανακρίβειες στη διαδοχή των μελών επί σκηνής -τέτοια ώστε να αντικατοπτρίζει την εκάστοτε σύνθεση της μπάντας στην μακριά της σταδιοδρομία- αλλά, είπαμε, ήμουν εκεί περισσότερο για να απολαμβάνω το θέαμα, λιγότερο για να συλλέγω πληροφορίες και δεν το μετανιώνω.
Εντυπώσεις από το δεύτερο μέρος; Οι καλύτερες. Παρά τα μικρά τεχνικά προβληματάκια που σε μια τέτοια διοργάνωση είναι αναμενόμενα και αναπόφευκτα, ο ήχος ήταν εξαιρετικός, ίσως λίγο πιο δυνατός από όσο επέτρεπε η γεωμετρία του χώρου. Ο φωτισμός και οι βιντεοπροβολές στα συν της παράστασης αναμφίβολα. Η αίθουσα κατάμεστη, το κοινό ενθουσιώδες στο μεγαλύτερο μέρος της. Σκηνικά μου άρεσε περισσότερο η σύνθεση της μπάντας με Χαντζόπουλο, Χολέβα, Σταματιάδη, Βυζούκη, καθώς τόσο ο Αλέξης Σταματιάδης (κιθάρα), όσο και ο Διογένης Χαντζόπουλος (ντραμς) είχαν έξοχη σκηνική παρουσία, κερδίζοντας το «στοίχημα» της επικοινωνίας με το κοινό.
Αναφορικά με τα κομμάτια που παρουσιάστηκαν, να πω ότι άκουσα σχεδόν όλα τα αγαπημένα μου κομμάτια των Fuzzy Nerds, κάποια σχεδόν με κατάνυξη, και ας μου επιτραπεί να παρατηρήσω ότι η ομορφιά τους βασίζεται τόσο στον ιδιαίτερο στίχο, όσο και στις ευφάνταστες ενορχηστρώσεις, που έγιναν πιο μεστές και ενδιαφέρουσες με το πέρασμα των χρόνων και τη μουσική εμπειρία των μελών της μπάντας, με αποκορύφωμα τις ενορχηστρώσεις στο Mirror Phase. Εντάξει, σε αυτές έβαλε το χεράκι του και ο γνωστός μουσικός παραγωγός Clive Martin, θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς, αλλά για να μπορεί κάποιος, εν προκειμένω ο Clive Martin, να αφαιρέσει το «περιττό» και να κρατήσει το ουσιώδες, θα πρέπει να διαθέτει στα χέρια του ικανό υλικό και οι Fuzzy Nerds αυτό το ικανό και ενδιαφέρον υλικό το διέθεταν εξαρχής. Διέθεταν τη στόφα, απέκτησαν και την εμπειρία και μας χάρισαν απίστευτης ομορφιάς μουσικές δημιουργίες.

ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΘΝΗΤΟΙ, Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΘΑΝΑΤΗ
Και κάπως έτσι, περασμένα μεσάνυχτα Σαββάτου 27 προς Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014, ήρθε το τέλος της παράστασης, αλλά και το τέλος της μουσικής (συν)ύπαρξης υπό το όνομα «The Fuzzy Nerds». Οι Fuzzy Nerds έχοντας φροντίσει με προσοχή για την υστεροφημία τους, αποφάσισαν να αποτραβηχτούν από τον μάταιο τούτο κόσμο, όχι ως φυσικές οντότητες (χτύπα ξύλο!), αλλά ως σύμπραξη συγκεκριμένων ανθρώπων που, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Πέτρου Βυζούκη, δεν έχει πια να προσφέρει κάτι καινούριο στα μουσικά πράγματα. Προφανώς, η μουσική πορεία του καθενός ξεχωριστά συνεχίζεται. Οι μουσικοί οπαδοί τους και φίλοι τους, έχουμε πολλά όμορφα να θυμόμαστε από εκείνους και αν μένει ακόμη ένα μουσικό στοίχημα να κερδηθεί από τους Fuzzy Nerds, αυτό είναι η διαχρονικότητα της δουλειάς τους. Αυτό, όμως, θα το αφηγηθεί ένα άλλο πρόσωπο, για ένα άλλο μέσο, που θα απευθύνεται σε ένα άλλο κοινό στο μέλλον…

*ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΒΙΝΤΕΟ: Αναστασία Τσιότσκα