Του Κώστα Λούκα
Είναι γεγονός ότι οι πεζοδρομήσεις στο «κέντρο» άλλαξαν πολύπλευρα την πόλη και ικανοποίησαν συγκεκριμένα οικονομικά στρώματα και επιχειρήσεις, όπως τους περί το κέντρο τους ιδιοκτήτες μεγάλους και μικρούς που είδαν τις ιδιοκτησίες να ξαναβρίσκονται σε ζήτηση αλλά και οι αλυσίδες καταστημάτων να εξυπηρετούνται ποικιλοτρόπως.
Είναι γεγονός ότι σ’ όλο τον ελλαδικό και μη χώρο οι πεζοδρομήσεις είναι παντού ίδιες με τα ίδια περιεχόμενα στις ίδιες θέσεις, όλες ικανοποιούν περίπου τα ίδια συμφέροντα- δεν γνωρίζεις όταν τις διαβαίνεις σε ποια ελληνική πόλη και όχι μόνο βρίσκεσαι. Το χαρακτηριστικό των είναι οι μάρκες δήθεν και μη, τα καφέ και με τις κατά θέσεις γρήγορο φαγητό και οι οποίες εμπλουτίζονται με τα «λαϊκά» τσιπουράδικα-ουζάδικα και όπου κυριαρχεί ότι ταξικά βρίσκομαι αλλού.
Είναι γεγονός ότι το μοντέλο των περί των εμπορικών κέντρων το λάνσαρε πρώτα το εμπορομεσιτικό κεφάλαιο των Αθηνών και μετά ακολούθησαν κατά δυνατότητα κατανάλωσης οι επόμενες πόλεις.
Η καθεστηκυία τάξη των Ιωαννίνων, η συμμαχία δηλαδή των μεγαλοϊδιοκτητών και μεγαλεμπόρων, επέβαλε το πού θα πρέπει γίνουν οι πεζοδρομήσεις και ποια συμφέροντα κατά προτεραιότητα θα πρέπει να εξυπηρετηθούν.
Τα διάφορα ΕΣΠΑ έχουν προνοήσει ως προς τους τομείς και τα επέβαλαν χωρίς ουσιαστικές αντιστάσεις με αποτέλεσμα οι εκπρόσωποι του δήμου να δίδουν συνεντεύξεις επί των πεζοδρόμων-αλυσίδων, για το έργο που επιτέλεσαν στα Ιωάννινα και με ολίγον κριτικό απολογισμό για την κατάσταση που υπάρχει στις πέραν του κέντρου περιοχές.
Η θέση αυτή συνάγεται ως προς το ποιος καθόρισε και το ποιες περιοχές θα πρέπει να πεζοδρομηθούν, ενώ τα κινήματα πόλης που αναπτύχθηκαν περί το κέντρο (ΟΑΣΗ και Κεντρική Πλατεία) χρόνια πάλευαν να μετατραπεί η πλατεία σε πεζόδρομο όπως και διάφορες φορείς ως προς το ποιες περιοχές θα πρέπει να πεζοδρομηθούν και αυτή ήταν η κεντρική πλατεία.
Ας μην ξεχνούμε ότι όλες οι ιστορικές συναθροίσεις γίνονταν στην κεντρική πλατεία και σ΄ αυτήν γίνονταν οι πολιτικές και μη συγκεντρώσεις, άλλωστε ο χώρος το επέτρεπε, όχι βέβαια η σημερινή μορφή που μίκρυνε και απαξιώθηκε και με το γκαράζ.
Εκείνο όμως που δημιούργησαν οι πεζοδρομήσεις είναι, ότι, σπρώξανε όλη την κυκλοφορία στην περί την λίμνη περιοχές με ό,τι συνεπάγεται για την λίμνη που απέμεινε. Είναι εντυπωσιακό ότι το θέμα δεν απασχόλησε ούτε τα περιφερειακά ούτε τα δημοτικά και μη συμβούλια, ούτε περιβαλλοντικά ούτε και κυκλοφοριακά. Είναι ισχυρά τα οικοπεδικά συμφέροντα. Δεν έφταναν τα ΚΤΕΛ και οι διάφορες επιχειρήσεις που εγκαταστάθηκαν στην υψηλότατης παραγωγικότητας αγροτική γη του Μάτσικα και τώρα τα ΚΤΕΛ ετοιμάζονται ως ακούγεται προς μετακόμιση, οι δρόμοι και τα πάρκινγκ που έγιναν εντός του λιμναίου χώρου, τα ξενοδοχεία οι κάθε είδους λιμναίες ενσωματώσεις στην εκμετάλλευση της φόρτωσαν και επί πλέον βαρέα μέταλλα τα οποία βέβαια επικάθονται στον πυθμένα με των τεσσάρων μέτρων υλή και δεν φαίνονται. Οι αναρτώμενες φώτο από το πρόσφατο παρελθόν σ΄ όλα τα μαγαζιά το φωνάζουν και αποτελούν τον αψευδή μάρτυρα, το τι έχει επισυμβεί στις παραλίμνιες εκτάσεις.
Είναι εντυπωσιακό ότι οι προηγούμενες δημοτικές αρχές είχαν εκλεγεί και με την πολιτική πρόταση ότι ο παραλίμνιος δρόμος από τα καραβάκια και μετά θα πεζοδρομηθεί, είχε τοποθετηθεί και η σχετική πινακίδα η οποία μετά τις διαμαρτυρίες των καταστηματαρχών αλλά και των συμμάχων περί το αυτοκίνητο σε πρώτη φάση καλύφτηκε με σακούλα των σκουπιδιών και σε δεύτερη φάση απεσύρθη. Ο δήμος απέσυρε την πινακίδα ακολουθώντας τα κελεύσματα της κατευθυνόμενης οικονομίας της αγοράς.
Τα διάφορα κινήματα που μιλούσαν στο όνομα της μείωσης της κυκλοφορίας των οχημάτων και στην ανάπτυξη των φτηνών μέσων μαζικής μεταφοράς λόγω και της λίμνης όπου καταλήγουν όλα τα βαρέα μέταλλα που εκπέμπουν τα αυτοκινούμενα και κάθονται στον πάτο της λίμνης (και για τα οποία δεν βρίσκουν λύση- κοινώς δεν ξοδεύουν φράγκο) χάθηκαν στην δίνη της οικονομικής κρίσης όπου και έστρεψαν τις δυνάμεις των.
Το αποτέλεσμα αυτής της ανάπτυξης-κατεύθυνσης προσπαθεί να την διαχειριστεί το αναπτυσσόμενο ντόπιο ορεινό κεφάλαιο το οποίο έχει πλέον στα περί την ανάπτυξη τον πρώτο λόγο που ηγείται χρόνια τώρα και καθορίζει στο τι θα πρέπει να γίνει. Οδηγώντας την περιοχή με προτάσεις περί μεταφοράς νερών από τα ποτάμια της περιοχής για να δώσει λύσεις στο εργολαβικό κεφάλαιο και να εκμεταλλευτεί για μια ακόμη φορά τους διαθέσιμους πόρους. Δημιουργεί προβλήματα και τα εκμεταλλεύεται.
Οι πολίτες και αναφέρουμε ειδικά, δεν παρακολουθούν τα συμβαίνοντα στις παραλίμνιες εκτάσεις και κατά την άποψη μου όχι τυχαία.
Τα διάφορα θέματα που έχουν σχέση με την λίμνη μιας και αναφερόμαστε στη λίμνη ξεπερνιόνται με τοποθετήσεις αρχών και αυτές γενικές, η με τις παραλίμνιες εκτάσεις τις πέραν της πόλης. Το θέμα είναι κυρίως στην πόλη που αναπτύχθηκε και αναπτύσσεται σύμφωνα με τα συμφέροντα ιδιοκτητών και εμπόρων.
Ή Λίμνη είναι ο καθρέπτης της καπιταλιστικής ανάπτυξης της περιοχής μας αλλά και του μεγέθους των αντιστάσεων και των συμμαχιών-συμφωνιών που υπάρχουν.
Είναι γενική η κατάσταση και έρχεται από το παρελθόν, που έχει σχέση με την συμμετοχή αλλά και την δράση.
