Γράφει ο CouchCoach (από το couchcoachdiaries.wordpress.com)
Αρχή με τους τερματοφύλακες.
ΜΑΡΚΟΣ ΒΕΛΛΙΔΗΣ (32 συμμετοχές)
Όταν ο Μάρκος Βελλίδης υπέγραφε το περασμένο καλοκαίρι στον ΠΑΣ, οι απαιτήσεις της διοίκησης και των οπαδών ήταν υψηλές και πολύ συγκεκριμένες: να μπορέσει να σταθεί άξιος αντικαταστάτης του Φεγκρούς ως βασικός τερματοφύλακας της ομάδας. Κατά τη γνώμη μου, τα πήγε περίφημα.
Μολονότι ξεκίνησε κάπως μουδιασμένος τη χρονιά –πιθανώς απόρροια της απραξίας του στο δεύτερο γύρο του προηγούμενου πρωταθλήματος, δίνοντας λαβή για αρνητικά σχόλια και μουρμούρα στην εξέδρα, στη συνέχεια βρήκε ρυθμό και βελτιώθηκε σε εντυπωσιακό βαθμό.
Κλείδωσε εύκολα τη θέση του βασικού (με το συναγωνισμό να είναι αμελητέος βέβαια), πραγματοποίησε σειρά εξαιρετικών εμφανίσεων κι έκλεισε τη σεζόν με τρόπο που η αρχή της σίγουρα δεν προδίκαζε, καθώς άπαντες ένδον και πέριξ της ομάδας έμειναν απόλυτα ευχαριστημένοι από τη συνολική του παρουσία.
Μάλιστα, και για του λόγου το αληθές, βρέθηκε στην κορυφή του πίνακα με τις περισσότερες αποκρούσεις (121) στο πρωτάθλημα, στοιχείο που φυσικά τιμά τον ίδιο, αλλά οπωσδήποτε αποτελεί σκιά για την αμυντική λειτουργία της ομάδας και πεδίο προβληματισμού ενόψει της επόμενης χρονιάς. Βρίσκεται σε άψογη ποδοσφαιρική ηλικία (27) κι έχει συμβόλαιο για ακόμη ένα χρόνο, διαθέτοντας καλό όνομα στις εγχώριες και διεθνείς αγορές.
Ο ΠΑΣ, κατ’ εμέ, πρέπει να αντισταθεί στις πιθανές σειρήνες και να τον διατηρήσει στο δυναμικό του, διασφαλίζοντας ότι η αμυντική του γραμμή θα ξεκινά από έναν ικανό και αξιόπιστο τερματοφύλακα. Άλλωστε, με τους περιορισμούς στις μεταγραφές εν ισχύ, η αντικατάστασή του φαντάζει από δύσκολη έως ακατόρθωτη.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΜΠΑΡΗΣ (2 συμμετοχές)
Ο Γιώργος Αμπάρης ήρθε στον ΠΑΣ με βαρύ βιογραφικό, γνωρίζοντας ωστόσο πως προοριζόταν για αναπληρωματικός του Βελλίδη και σε κανένα σημείο της χρονιάς δεν έδειξε πως άξιζε κάτι καλύτερο. Μακριά από τον παλιό καλό του εαυτό κι επηρεασμένος από τις άδειες σεζόν στη Ρουμανία, δεν δικαίωσε όσους θεωρούσαν πως θα παλέψει με αξιώσεις για τη θέση του βασικού.
Θα τον θυμόμαστε ως την τραγική φιγούρα κάτω απ’ τα γκολπόστ στις δύο ίσως ατυχέστερες εμφανίσεις της ομάδας την περασμένη σεζόν: την ήττα-αποκλεισμό από τον Αιγινιακό στο Κύπελλο και το ντροπιαστικό διασυρμό με 4-0 από τον Απόλλωνα, σε μια βραδιά που πλήγωσε κάθε φίλο της ομάδας.
Το συμβόλαιό του λήγει και δεν πρόκειται να ανανεωθεί. Πάντως, παρά το γνωστό περιορισμό στις μεταγραφές, η αντικατάστασή του θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να εξελιχθεί σε ευχάριστο πονοκέφαλο για τη διοίκηση και την τεχνική ηγεσία, καθώς υπάρχουν αρκετοί ταλαντούχοι τερματοφύλακες σε νεαρές ηλικίες, οι οποίοι και περιθώρια εξέλιξης διαθέτουν (ο Αμπάρης είναι 32) και ορισμένη μεταπωλητική αξία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ(1 συμμετοχή)
Αποκτήθηκε ως μια φθηνή λύση για τη θέση του τρίτου τερματοφύλακα. Δεν μπόρεσε να διεκδικήσει περισσότερες ευκαιρίες και να αγωνιστεί σε αρκετά παιχνίδια, ωστόσο σταδιακά ανέβηκε στο rotation και προς το τέλος του πρωταθλήματος εκτόπισε τον Αμπάρη από τον πάγκο. Συμπαθητικός τερματοφύλακας, όχι κάτι ιδιαίτερο.
Έχει συμβόλαιο για ακόμη ένα χρόνο και κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνει στις τάξεις της ομάδας. Το ερώτημα είναι εάν θα μπορούσε να σταθεί ως εναλλακτική του Βελλίδη ή θα συνεχίσει να υπολογίζεται ως τρίτη λύση. Κατά τη γνώμη του γράφοντος πάντως, ο ΠΑΣ χρειάζεται κάτι καλύτερο και πιο σίγουρο για τη θέση του αναπληρωματικού γκολκίπερ.
