Του Δημήτρη Αργυρού
Το ότι μας αντιμετωπίζουν ως «κακοπληρωμένες πόρνες» δεν χρειάζεται οι σκιτσογράφοι να μας το πουν. Κάθε στιγμή κατανοούμε πως μας κυβερνά μια πολιτική και οικονομική μαφία που συμπεριφέρονται ως κανονικοί νταβάδες.
Δέκα μέρες μετα τις εκλογές που έβγαλαν χαμένες, αλλά ακόμη κυρίαρχες τις δυνάμεις της μνημονιακής «χούντας» ΕΕ-κυβέρνησης-κεφαλαίου, ύστερα από ένα τραγελαφικό σόου των φυλακισμένων χρυσαυγών, με υπουργική απόφαση κλείνει η βουλή. Και το άκρως ανησυχητικά περίεργο είναι πως στην ομιλία του ο αρχηγός των Χρυσαυγών αποκάλυψε το κλείσιμο, ενώ εκείνη την στιγμή δεν το ήξερε κανείς βουλευτής της συμπολίτευσης, ούτε καν ο πρόεδρος της βουλής.
Καταλαβαίνετε τι έγινε; Ο φυλακισμένος παρακρατικός Έλληνας φύρερ γνώριζε, ενώ οι βουλευτές όχι. Και πώς να μην γνώριζε, αφού ένας από τους λόγους που έκλεισε η βουλή ήταν να «κουκουλωθούν» νομικά οι παράνομες διαδρομές και σχέσεις στελεχών της κυβέρνησης, των νεοναζί και των εφοπλιστών. Ναι, μας κυβερνά χωρίς αιδώ το «βαθύ» κράτος, αυτό που έβγαλε δημάρχους στο Βόλο και στο Πειραιά, σαν μια μορφή συστημικού πειράματος ανανέωσης του πολιτικού επιτελείου.
Η ίδια μαφιόζικη συμπεριφορά επιτάσσει να κλείσει η βουλή για να ξεπουληθούν με άνεση, οικόπεδα, παραλίες, λίμνες και θάλασσες. Οι 50 βουλευτές των θερινών τμημάτων ελέγχονται πιο εύκολα από τους 151. Ενώ με τα «ψιλά» των πωλητηρίων του ΤΑΙΠΕΔ- ανάμεσα τους «φιλέτα» σε Αμπελοκήπους, κάτω από την πλατεία Χατζή και Άγιο Νικόλαο Κοπάνων, δίπλα στην Παμβώτιδα- θα «εξαγοραστεί» η ψήφος «ανεξαρτήτων» βουλευτών, για να εκλεγεί ο νέος πρόεδρος της δημοκρατίας μας, για να γλυτώσουμε την προσφυγή στις εκλογές.
Η κοινοβουλευτική δημοκρατία πάντα ήταν γεμάτη από πολιτικάντικα τρικ που αλλοίωναν σε ένα μεγάλο βαθμό την λαϊκή εντολή και την αντιπροσώπευση των διάφορων κοινωνικών και οικονομικών συμφερόντων στο κοινοβούλιο. Σήμερα όμως δεν υπάρχει πραγματική κοινοβουλευτική δημοκρατία, υφίσταται ως τύπος, που έχει αδειάσει από κάθε ουσία.
Εκπροσωπεί σε υπερβολικά μικρότερο βαθμό την λαϊκή εντολή, ενώ υπάρχουν στιγμές που δεν την εκπροσωπεί καθόλου- όπως σήμερα, με την μαφία, την τρόικα, τις τράπεζες και τους εφοπλιστές να «παίζουν» ανενόχλητοι μπάλα.
Και θα συνεχίζουν να «παίζουν» μόνοι τους μπάλα όσο η αριστερά «παίζει» μόνο με τους κανόνες του παιχνιδιού. Τους κανόνες που επιβάλλουν οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού και δυστυχώς αυτή δεν είναι η αριστερά.
Όχι, δεν λέω η αριστερά να γίνει «αναχωρήτρια», αν και ο «αναχωρητισμός» δεν είναι πάντοτε μια άσχημη, λέξη, προοπτική και εξέλιξη. Λέω να είναι μέσα σε αυτό τον κόσμο, βάζοντας αυτή- στο βαθμό που μπορεί- και σε μεγάλο βαθμό μπορεί- τους δικούς της όρους και κανόνες.
Τι κι αν αυτοί οι όροι και οι κανόνες, πολλές φορές- όχι πάντα και πάντοτε- την φέρνουν στα όρια της νομιμότητας; Και η νομιμότητα είναι μια σύμβαση που αλληλοεξαρτάται από τις σχέσεις δύναμης, εξουσίας και το κυριότερο την δυναμική της ταξικής πάλης.
Στις 25 ψηφίζουμε και στις 26 πέφτουν είναι μια «σύμβαση» που βγαίνει από τον παλαιό δημοκρατικότερο καπιταλισμό.
Σήμερα θα πέσουν μόνο αν τους γκρεμίσεις, όπως ο Γαλλικός λαός γκρέμισε την Βαστίλη, αλλιώς οι πάσης φύσεως και θέσεως «Πινοσέτ» καραδοκούν.
(Πρώτη δημοσίευση στο http://argiros.net)
