Συνέντευξη στην Αναστασία Τσιότσκα
Η Μαρία Παπαγεωργίου είναι μια νέα ερμηνεύτρια και τραγουδοποιός, την οποία- αμαρτία εξομολογημένη ουκ έστιν αμαρτία- «ανακάλυψα» χάρη στην επικείμενη συμμετοχή της στο 1ο Φεστιβάλ Κόνιτσας «Γιορτές Αώου» που θα πραγματοποιηθεί στο Πέτρινο Γεφύρι στις 16 και 17 Αυγούστου 2014 (περισσότερα για το φεστιβάλ εδώ κι εδώ), όπου και θα “ανοίξει” τη δεύτερη μέρα πριν τον Γιάννη Χαρούλη. Ο λόγος που δεν την είχα υπόψη είναι ότι κατά βάση δεν ακούω το μουσικό είδος που εκείνη υπηρετεί, δυστυχώς ή ευτυχώς παραμένω από την εφηβεία μου και δώθε αμετανόητη «ροκού».
Για να μην πολυλογώ, πριν αποφασίσω να ετοιμάσω ερωτήσεις για τη συνέντευξη που σκόπευα να της πάρω, διέθεσα χρόνο- μερικές μέρες για την ακρίβεια- για να γνωρίσω τη δουλειά της. Άνοιγα το ένα βίντεο πίσω από το άλλο στο youtube, αναζήτησα παλιές της συνεντεύξεις. Να σας πω ότι «ερωτεύτηκα»; Ναι, θα το πω. Μια όμορφη νέα γυναίκα, με ροκ φυσιογνωμία και ακόμη πιο ροκ σκηνική παρουσία, απίστευτη ερμηνευτική δεινότητα που της επιτρέπει να τραγουδάει Μαρία Δημητριάδη, χωρίς φόβο ότι η πλάστιγγα θα γείρει από την άλλη πλευρά, με ρεπερτόριο- δικά της κομμάτια αλλά και διασκευές κομματιών των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Μικρούτσικου- αξιοζήλευτο που μαρτυρά ότι της αρέσει να επιλέγει τα δύσκολα και φυσικά τα καταφέρνει περίφημα.
Προσωπική μου εκτίμηση; Η Μαρία δεν θα αφήσει απλά το προσωπικό της στίγμα. Είναι η συνέχεια προσωποποιημένη αυτού που αποκαλείται έντεχνο ελληνικό τραγούδι. Θα έλεγα, λοιπόν, ότι η Μαρία Παπαγεωργίου είναι η νέα Μαρία Δημητριάδη, η νέα Χάρις Αλεξίου, η νέα Δήμητρα Γαλάνη, χωρίς καθόλου να αισθάνομαι ότι υπερβάλλω. Τολμώ ωστόσο να πω- και θα επιμένω να λέω, χωρίς καθόλου να φοβάμαι πως ίσως διαψευστώ από την καλλιτεχνική της διαδρομή- ότι η Μαρία Παπαγεωργίου είναι… η Μαρία Παπαγεωργίου. Ε, ναι!
«Αυτό που με ανησυχεί είναι αν θα καταφέρουμε να μάθουμε μέσω της κρίσης να έχουμε συλλογική συνείδηση. Γιατί αν δεν μάθουμε να σηκωνόμαστε από τον καναπέ μας, να αγαπάμε τον διπλανό μας, τη φύση, τους αλλοδαπούς, τους ομοφυλόφιλους, τα αδέσποτα, τότε θα είμαστε άξιοι να ξαναζήσουμε βαθύτερες κρίσεις. Οικονομικές και ηθικές.»
Ερ.: Θα ήθελα να σου εξομολογηθώ ότι η επικείμενη συμμετοχή σου στο 1ο Φεστιβάλ Κόνιτσας «Γιορτές Αώου» υπήρξε η αφορμή για να σε «ανακαλύψω». Βλέποντας διάφορα βίντεό σου στο youtube σκέφτηκα ότι η PJ Harvey της Ελλάδας τραγουδάει εκπληκτικά Μαρία Δημητριάδη. Σημαίνουν κάτι για σένα αυτά τα δύο ονόματα και τι;
Απ.: Αλήθεια αυτό σκέφτηκες; Πολύ τιμητικό για μένα, καθώς θαυμάζω και τις δύο, όχι μόνο για τις ερμηνείες τους, αλλά και για όλη τους την καλλιτεχνική στάση και το ήθος τους. Είναι δύο παραδείγματα ερμηνευτριών και τραγουδοποιών που η μουσική τους θέλει να σε βάλει σε σκέψη, να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Αυτός είναι και ένας προσωπικός μου στόχος και ελπίζω να τον υπηρετώ ες αεί.
Ερ.: Γεννήθηκες και μεγάλωσες στα Γρεβενά από όπου έφυγες για να σπουδάσεις κι έκτοτε διαμένεις μόνιμα στην Αθήνα. Τι σκέφτεσαι για τη γενέτειρά σου κάθε φορά που επιστρέφεις σε αυτή;
Απ.: Όταν έφυγα στα 18 μου δεν ήθελα να θυμάμαι τίποτε για τον τόπο μου. Πίστευα ότι θα έβγαινα από μια γυάλα για να κολυμπήσω στον ωκεανό, να γνωρίσω πράγματα και ανθρώπους νέους και να εκπληρώσω όλα μου τα όνειρα. Γύριζα κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα για να δω τους γονείς μου και τους φίλους μου και δεν άντεχα πάνω από πέντε μέρες. Σήμερα, στα 30 μου, τα Γρεβενά είναι το καταφύγιο μου. Τώρα μπορώ να δω καθαρά πόσο ευλογημένος άνθρωπος είμαι που μεγάλωσα σε μια πόλη μικρή, μέσα στη φύση, με πολύ παιχνίδι, πολλή ελευθερία, ανθρώπινους ρυθμούς ζωής. Νοσταλγώ αυτή τη ζωή και δεν σου κρύβω ότι θέλω να την ξαναβρώ.
Ερ.: Με τη μουσική απέκτησες επαγγελματική σχέση από την εφηβεία σου, όταν δηλαδή έπαιζες κιθάρα και τραγουδούσες σε μαγαζιά στα Γρεβενά, ωστόσο σπούδασες στο τμήμα Τραπεζικής και Χρηματοοικονομικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς για να ασχοληθείς στη συνέχεια επαγγελματικά και πάλι με την μουσική. Η πορεία αυτή δείχνει να ταλαντεύτηκες ανάμεσα στην κλίση σου για τη μουσική και μια επαγγελματική σταδιοδρομία πιο «σίγουρη». Ισχύει αυτό; θεωρείς ότι με τις σπουδές σου στα χρηματοοικονομικά έχασες πολύτιμο χρόνο για τη μουσική ή ωφελήθηκες από αυτές και πώς;
Απ.: Ναι, θεωρώ ότι έχασα πολύτιμο χρόνο γιατί ήταν μια απόφαση που στηρίχτηκε εν τέλει στην ανασφάλεια και στη λάθος αντίληψη της προηγούμενης γενιάς, δηλαδή ότι όλοι πρέπει να τελειώσουμε κάτι τεχνοκρατικό και να είμαστε άριστοι μαθητές στο σχολείο και ότι δεν έχει σημασία αν στην υπόλοιπη ζωή μας είμαστε τούβλα, σημασία έχει να έχεις ένα χαρτί που να αποδεικνύει ότι είσαι ικανός για να γίνεις κάπου- κάποτε δημόσιος υπάλληλος, αυτό μας έφερε εδώ που μας έφερε. Ευτυχώς, ακόμα και ως φοιτήτρια, δεν σταμάτησα να ασχολούμαι ποτέ με τη μουσική και οι γονείς μου με στήριζαν πάντα σε αυτό με όλους τους τρόπους. Ελπίζω τα νέα παιδιά να μπορούν από νωρίς να διακρίνουν τις ικανότητες τους, να μελετούν πολύ και να γίνονται πιο ολοκληρωμένοι άνθρωποι μέσα από αυτό που θα επιλέξουν να σπουδάσουν, χωρίς φόβο!
Ερ.: Εκτός από τις συμμετοχές σου σε δίσκους αξιόλογων καλλιτεχνών έχεις στο ενεργητικό σου και δύο προσωπικούς δίσκους σε συνεργασία με τον τραγουδοποιό Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη. Ο πρώτος δίσκος κυκλοφόρησε το 2010, με τίτλο «Όμορφοι και Ηττημένοι», ενώ ο δεύτερος κυκλοφόρησε αρχές του 2013 και τιτλοφορείται «Άβουλο Θεριό». Μίλησέ μου για τη συνεργασία σου με τον Αλέξανδρο: Πώς γνωριστήκατε; Γιατί ταιριάξατε μουσικά; Πώς δουλέψατε το υλικό των δίσκων; Να περιμένουμε και νέα συνεργασία των δυο σας στο μέλλον;
Απ.: Με τον Αλέξανδρο γνωριστήκαμε το 2007, ζήσαμε πάρα πολλά μαζί και έτσι μπορέσαμε να παντρέψουμε τα τραγούδια του με τη φωνή μου. Τα τραγούδια δεν προϋπήρχαν, τα έγραφε «σκανάροντάς» με και αυτό ήταν υπέροχο! Έγραφε με μια κιθάρα το τραγούδι , το έπαιρνα εγώ και του έβαζα ιδέες ενορχηστρωτικές και μέχρι και την τελευταία στιγμή στο στούντιο ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον. Τώρα κάνουμε ένα διάλειμμα για να βρει ο καθένας τον εαυτό του πιο ολοκληρωτικά. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει όλο αυτό, αλλά είμαι σίγουρη πως θα ξαναβρεθούμε, γιατί ο τρόπος που γράφει ο Αλέξανδρος με τσακίζει και δεν τον έχω βρει αλλού τόσο έντονα.
Ερ.: Υπάρχουν κάποιοι επαγγελματικοί στόχοι που θεωρείς ότι οφείλεις να κατακτήσεις για να είσαι επιτυχημένη ή πορεύεσαι με πυξίδα το ένστικτό σου και το ένα βήμα σε πηγαίνει στο επόμενο;
Απ.: Για μένα επιτυχία είναι να μπορείς να κάνεις τη μουσική σου χωρίς συμβιβασμούς και να έχεις έναν βαθμό αναγνωρισιμότητας ικανό να μπορείς να επιβιώσεις μέσω αυτής. Προσπαθώ να παντρεύω το ένστικτό μου με τις ανάγκες εκείνου που ψάχνει να ακούσει μουσική. Όταν το καταφέρνω, είναι επιτυχία.
Ερ.: Σε έχει επηρεάσει η δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε στη χώρα μας τα τελευταία τέσσερα χρόνια και πώς; Υπάρχει διέξοδος από την κρίση κατά την άποψή σου και ποια νομίζεις ότι είναι αυτή;
Απ.: Ποιον δεν έχει επηρεάσει; Κάνω και δεύτερη εργασία, δυσκολεύομαι να εκδώσω τα τραγούδια μου, αγχώνομαι για την επιβίωσή μου, ο κόσμος δεν έχει λεφτά να παρακολουθήσει όσες παραστάσεις επιθυμεί ή να αγοράσει δίσκους, κάποιοι δεν έχουν να φάνε. Πιστεύω ότι θα βγούμε από την κρίση, γιατί το χρήμα γυρίζει και πάντα υπάρχουν βαθιά σημεία ύφεσης στις οικονομίες του κόσμου. Αυτό που με ανησυχεί είναι αν θα καταφέρουμε να μάθουμε μέσω της κρίσης να έχουμε συλλογική συνείδηση. Γιατί αν δεν μάθουμε να σηκωνόμαστε από τον καναπέ μας, να αγαπάμε τον διπλανό μας, τη φύση, τους αλλοδαπούς, τους ομοφυλόφιλους, τα αδέσποτα, τότε θα είμαστε άξιοι να ξαναζήσουμε βαθύτερες κρίσεις. Οικονομικές και ηθικές.
*Περισσότερα για την Μαρία Παπαγεωργίου μπορείτε να μαθαίνετε από την προσωπική της σελίδα στο facebook.
**Ευχαριστώ από καρδιάς τον Γιάννη Μαργκετουσάκη για την παραχώρηση των υπέροχων φωτογραφιών του για την εικονογράφηση της συνέντευξης. Περισσότερες φωτογραφίες από τον Γιάννη Μαργκετουσάκη, εδώ.
