Γράφει ο Γιώργος Παπαχριστοδούλου
Εν Ιωαννίνοις, 2013-2014
*Επιβεβαιώθηκε η ρήση του Ναπολέοντα ότι ο κόσμος ‘καθηλώνεται’ σε γιορτές, διακοπές, εκλογές (κάπως έτσι). Ή καλύτερα, οι τρεις περίοδοι επιβάλλουν τον δικό τους χρόνο. Κάτι ανάμεσα σε ρέμβη, μέθη, προσδοκία, χαρά και θλίψη.
*Υπάρχουν γυναίκες που καταφτάνουν σαν ώριμα φρούτα – με τη γεύση του αποξηραμένου σύκου. Αποπλανητικά παυσίπονα στην ερημιά του κορμιού και του κόσμου.
*Όταν η πόλη πάψει να ψήνει τις παραμονές, κάτι θα έχει αλλάξει.
*Βρήκα περίπτερα που πουλάνε χύμα τσιγάρα. Όποιος καπνίζει, πέφτει πάνω.
*Πέρασε απαρατήρητη η συνέντευξη του παλιού προέδρου του ΠΑΣ Γιάννινα, Χρηστίδη στο Sports Arena, με τον Νίκο Σκούμπο και την Έλενα Αντωνίου. Ιδιαίτερα η φράση «δεν είμαι αθώα περιστερά, ό,τι έκανα, το έκανα για την ομάδα μου» με την οποία απάντησε στην ερώτηση για το παρασκήνιο της ανόδου στην Α’ Εθνική το 1989. Άρα;
*Ένας τρόπος να μάθεις τη γεωγραφία της πόλης είναι να μοιράζεις διαφημιστικά.
*Μπορείς να ζήσεις χωρίς να διαβάζεις εφημερίδα καθημερινά. Μόνο που κάτι λείπει από τη γνώση σου για τον κόσμο.
*Τα καφέ μπαρ στα Γιάννενα δούλεψαν καλά. Επειδή, για μία ακόμη φορά, επέστρεψαν τα ‘γιαννιωτόπουλα’ και, όσο να ’ναι, το χαρτζιλίκι από το σπίτι έριξε χρήμα στην αγορά. Φοιτητές, καθίστε σπίτια σας!
*Η φιλία και η αλληλεγγύη δυναμώνουν στις δύσκολες ώρες. Ευχαριστώ…
*Το κράτος, ειδικά των κομματικά εγκάθετων, εργάζεται. Έριξαν τον πομπό της ΕΡΑ Ιωαννίνων, παραμονή Πρωτοχρονιάς. Άρα ενοχλούσε, είχε ακροαματικότητα. Διαφωνείς, συμφωνείς, με όσα λέγονται.
*Η Πρωτοχρονιά δεν συμπονά.Έρχεται…
*Τα βράδια ακούγονται και ενίοτε υλοποιούνται οι μεγαλύτερες υποσχέσεις. Τα πρωινά, η διάψευση μπορεί να είναι απαραίτητος όρος ώστε να συνεχίσεις.
*Υπάρχει κόσμος ο οποίος πιστεύει, τυφλά, στις προφητείες του γέροντα Παίσιου. Η επιμονή της ‘Ελεύθερης Ώρας’ και η ηλιθιότητα μίας ετερόνομης κοινωνίας τώρα δικαιώνονται. Ζήτω ο Άγιος Παστίτσιος, ρε!
*Στα σπίτια με παλιά ταπετσαρία θαυμάζεις το γούστο.
*Η Ανατολή ήταν πάντα γοητευτική. Μέχρι να γνωρίσεις μία όψη της έχεις την εικόνα της δυτικής υπεροχής. Ύστερα, καταλαβαίνεις ότι οι κόσμοι σμίγουν για να φτιάξουν έναν άλλον.
*Ακόμη και να σιχαίνεσαι τη μπάλα, δεν μπορείς να αγνοήσεις ότι στην Πρέβεζα έφτιαξαν ποδοσφαιρική ομάδα που δίνει αγώνες για την ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης.
*Το ντόπιο πολιτικό σύστημα παραμένει εγκλωβισμένο στο παλιό: κομπρεμί, συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, σόγια, υπήκοοι, αυταρχισμός, αναδυόμενες γραφειοκρατίες, φόβος για τον κοινωνικό ριζοσπαστισμό. Είναι ο τρόπος του-πώς αλλιώς να επιβιώσει. Ένα σίχαμα αυτή η πολιτική. Αναζητείται πολιτική της ελευθερίας (με δημοκρατία και ελευθεροστομία).
*Το τέλος ενός κόσμου είναι παράθυρο για τους επόμενους. Μπορείς να χτίσεις επάνω στα συντρίμμια.
*Οι βραστές πατάτες, σαλάτα με κρεμμύδι, ρίγανη και ξύδι, είναι καλή επιλογή για τον ουρανίσκο.
*(Για το τέλος, μαύρη διαφήμιση): Το «Θυμωμένο» (angry portrait!) παραμένει ένας ελκυστικός χώρος. Το ίδιο ισχύει για το «κόκκινο», το «13», το «Μιχάλη», το «Κούνια Μπέλα», το “La rambla”. Γιατί όχι «στο περίπου» (θα δεις και τον…αλβοδοβάρ), στο «φίλοιστρον», τα ‘μεζεδοκαμώματα’. Σταθερές αξίες. Ανερχόμενη δύναμη το «ποδήλατο». Ακολουθούν επισκέψεις στο «Ραβασόλ», το «Σύννεφο 9» (είχε και κουκλοθέατρο), τον παλιό «παππού», στο μπρίκι, στη γωνία στην καλούτσιανη, στον τζίμη, στον βαγγέλα.
